Εαρινές Αλλεργίες

Η Άνοιξη είναι η εποχή του χρόνου που φυσιολογικά συνοδεύεται από την εμφάνιση εποχικών αλλεργιών. Τα τελευταία χρόνια, οι συγκεντρώσεις γύρης στην ατμόσφαιρα είναι πολύ υψηλότερες σε σχέση με το παρελθόν, καθώς, λόγω  της αλλαγής του κλίματος (περισσότερη ηλιοφάνεια και καλοκαίρια), τα φυτά ανθίζουν νωρίτερα και επιπλέον καλλιεργούνται νέα είδη.

Το πιο συχνό αίτιο που πυροδοτεί τις εποχικές αλλεργίες είναι η γύρη, μικροσκοπικοί κόκκοι της οποίας απελευθερώνονται στον αέρα από τα δέντρα, τα λουλούδια και το γρασίδι.

Τα πιο συχνά αλλεργιογόνα φυτά :

Τα συμπτώματα των αλλεργιών περιλαμβάνουν:

• Ρινική καταρροή
• Δακρύρροια
• Φτέρνισμα
• Βήχας
• Φαγούρα σε μάτια και μύτη
• Μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια
  
  

Οι αλλεργίες της Άνοιξης διαιρούνται σε:

Αλλεργική ρινίτιδα: Η αλλεργική ρινίτιδα χαρακτηρίζεται από φτάρνισμα, μπούκωμα, έκκριση από την μύτη, φαγούρα και δακρύρροια. Η αλλεργική ρινίτιδα εμφανίζεται συχνά σε ατοπικά άτομα, δηλαδή άτομα με οικογενειακό ιστορικό σχετικών αλλεργιών.

Εποχική αλλεργική ρινίτιδα: Η εποχική αλλεργική ρινίτιδα, έχει εποχικό χαρακτήρα και οφείλεται σε αλλεργιογόνα που αφορούν συγκεκριμένη εποχή όπως είναι η αλλεργική ρινίτιδα που προκαλείται από την γύρη κατά την περίοδο της ανθοφορίας την Άνοιξη.

Αλλεργικό άσθμα: Το αλλεργικό άσθμα εκδηλώνεται με παροξυσμική δύσπνοια, βήχα και συριγμό, που συνήθως εμφανίζονται κατά κρίσεις. Κατά την έναρξη της κρίσης του αλλεργικού άσθματος, ο ασθενής αισθάνεται συχνά συσφιγκτικό άλγος στο στήθος και υπάρχει ξηρός βήχας, ενώ η λήξη του ασθματικού παροξυσμού σηματοδοτείται με βλεννώδη απόχρεμψη και υποχώρηση του βρογχόσπασμου. Το αλλεργικό άσθμα εμφανίζει συχνά εποχιακή κατανομή, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τα αλλεργιογόνα επιδρούν όλο τον χρόνο όπως οι περιπτώσεις που οφείλονται σε πούπουλα, τρίχωμα ζώων, ακάρεα σκόνης, μύκητες.

Αλλεργική κνίδωση και αγγειοίδημα: Η κνίδωση και το αγγειοίδημα εκλύονται μετά από κατανάλωση τροφίμων ή φαρμάκων. Τα συμπτώματα είναι κνησμώδη εξανθήματα. Η προσβολή της ανώτερης αναπνευστικής οδού μπορεί να οδηγήσει σε δυσχέρεια αναπνοής ενώ του γαστρεντερικού μπορεί να εμφανίσει κοιλιακό κολικό με έμετο και ναυτία.

Αλλεργική επιπεφυκίτιδα: Η αλλεργική επιπεφυκίτιδα εμφανίζεται με πρήξιμο, ερυθρότητα, φαγούρα στο μάτι.

Αναφυλαξία: Οι αναφυλακτικές αντιδράσεις στα ευαίσθητα άτομα εμφανίζονται άμεσα μετά την χορήγηση του αλλεργιογόνου, συνήθως με ένεση και σπανιότερα μετά από κατάποση και εκδηλώνονται με την ανάπτυξη αναπνευστικής δυσχέρειας, οιδήματος λάρυγγα, βρογχόσπασμου, δερματικών εξανθημάτων ακολουθούμενων συχνά από αγγειακή κατάρρευση, φαινόμενα που μπορεί να οδηγήσουν ταχέως, εντός λεπτών ή ωρών στο θάνατο. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα, βράχνιασμα, βάρος στο θώρακα, γαστρεντερικές εκδηλώσεις (όπως ναυτία, έμετο, διάρροια, κοιλιακό πόνο). Για την αντιμετώπισή της απαιτείται η χορήγηση αδρεναλίνης.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΑΛΛΕΡΓΙΑΣ

Τις περισσότερες φορές η συμπτωματολογία είναι τόσο χαρακτηριστική που δεν χρειάζεται καμία επιβεβαίωση ότι πρόκειται για αλλεργική αντίδραση. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις με άτυπη συμπτωματολογία που η απόδειξη ύπαρξης αλλεργικής προδιάθεσης είναι σημαντική για τη θεραπευτική αντιμετώπιση. Αναφέρουμε πιο κάτω τις κυριότερες διαγνωστικές μεθόδους:

1. ΑΛΛΕΡΓΙΚΑ ΔΕΡΜΑΤΙΚΑ ΤΕΣΤ (PRICKTESTS): Η πλέον χρησιμοποιούμενη μέθοδος. Γίνεται σκαριφισμός του δέρματος (συνήθως στην έσω επιφάνεια του αντιβραχίου) κι εν συνεχεία έγχυση μία σταγόνας από κάθε αλλεργιογόνο ουσία. Η ύπαρξη αντίδρασης (ερεθισμός-οίδημα-κνησμός) αποδεικνύει την ύπαρξη αλλεργικής προδιάθεσης στη συγκεκριμένη ουσία.
2. BLOOD (RAST) TEST: Αιματολογική εξέταση περισσότερη δαπανηρή, με όχι άμεσα αποτελέσματα όπως η προηγούμενη που αναφέραμε. Χρησιμοποιείται κυρίως σε περιπτώσεις που είναι αδύνατη η πραγματοποίηση των δερματικών δοκιμασιών (πχ. περιπτώσεις ασθενών που λαμβάνουν συγκεκριμένα φάρμακα, κλπ)
3. ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΚΗΣ IgE: Η οποία είναι αυξημένη σε άτομα με αλλεργική προδιάθεση.
   
   

ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η πρόληψη συνίσταται κυρίως στην αποφυγή (στο μέτρο που είναι δυνατόν) του αλλεργιογόνου παράγοντα κι εφ` όσον είναι γνωστός (πχ αλλεργία στο τρίχωμα της γάτας). Επίσης, η απομάκρυνση από το χώρο εργασίας ή και κατοικίας όταν αποδεδειγμένα αποτελεί αιτία συχνών και σοβαρών αλλεργικών κρίσεων. Ορισμένοι παρουσιάζουν σταθερά κάθε χρόνο την άνοιξη συμπτωματολογία αλλεργικής ρινίτιδας ή βρογχικού άσθματος (εποχική αλλεργική ρινίτιδα & εποχικό αλλεργικό άσθμα). Σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να αρχίσουμε την κατάλληλη αγωγή ένα μήνα περίπου πριν την έναρξη της άνοιξης. Έτσι θα αποφύγουμε την εκδήλωση της νόσου ή θα περιορίσουμε στο ελάχιστο δυνατόν τη συμπτωματολογία.

Σε περίπτωση εμφάνισης αλλεργικής συμπτωματολογίας θα πρέπει να απευθυνθείτε στον ειδικό (ωτορινολαρυγγολόγο, πνευμονολόγο, αλλεργιολόγο) ανάλογα του συστήματος του οργανισμού που έχει προσβληθεί. Η θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται κυρίως από την σοβαρότητα των συμπτωμάτων.

Πρώτης γραμμής φάρμακα κατά της αλλεργίας είναι τα αντιϊσταμινικά και η κορτιζόνη τα οποία μπορούν να χορηγηθούν συστηματικά (χάπι, ενέσιμος μορφή) είτε τοπικά (πχ. αλοιφές, σταγόνες για ρινική ή οφθαλμική εφαρμογή,sprays για εισπνοές κλπ). Επίσης τα αποσυμφορητικά (πχ στην ρινική συμφόρηση). Μία άλλη κατηγορία φαρμάκων είναι τα αντιλευκοτριένια τα οποία χρησιμοποιούνται στο βρογχικό άσθμα. Σε σοβαρού τύπου αλλεργικές αντιδράσεις, το φάρμακο που θα πρέπει να χορηγηθεί άμεσα είναι η αδρεναλίνη.

Τέλος η Ανοσοθεραπεία, η οποία συνίσταται στην περιοδική χορήγηση ενέσεων ή την υπογλώσσια χορήγηση σταγόνων, οι οποίες μπορεί να καταστήσουν το αμυντικό σύστημα περισσότερο ανθεκτικό στα διάφορα αλλεργιογόνα. Το είδος αυτής της θεραπείας διαρκεί 3-5 χρόνια.